Hoe je het ook wendt of keert.
Je ogen met duisternis blindeert.
Jezelf en je perspectief uiteen rekt.
De draden aan je hart los trekt.
Is het de liefde die in ons sluimert.
Terwijl de dood ons leven sluiert.
Weet je nog
Ik weet nog dat we naar het strand reden.
De pijn, verdriet en woede uitwaaien.
Waar ik alleen maar tot het besef kwam dat we beide genoeg hadden geleden.
En dat we er niet meer omheen kunnen draaien.
M.P.Yasmine
Waar je angst is, ligt je werk
Als dit levenswerk van mij zou moeten zijn.
Als dit in de sterren geschreven staat als mijn.
Zou de moed mij in de schoenen zakken.
Want in jou zie ik ieder obstakel die ik niet durf aan te pakken.
En ja, angst spreekt in aannames en ruis.
Het spreekt tegen, mijn verlangens naar thuis.
Alle kracht wordt compleet weggezogen.
Want ik zie alleen maar mijn angst terug in jouw ogen.
M.P.Yasmine
Toekomst
Alles zal passeren.
Dat wat ik nooit wilde.
Of even bij stil bleef staan.
Een expansie van mijn wereld.
Zonder ook maar iets te blokkeren.
Bang ben ik er soms van.
Want stel je eens voor.
Dat wat ik nooit wilde.
Of even bij stil bleef staan.
Onderdeel wordt van mijn toekomstplan.
M.P.Yasmine
Kerst Mis
Niets of niemand missen.
Ik had het nooit gedacht mee te maken.
Maar mezelf vinden het afgelopen jaar.
Doet al dat wat ik verlangde vervagen.
En mocht ik 1 dezer dagen toch wat gemis ervaren.
Dan loop ik gracieus naar binnen.
Om weer even te voelen.
Mezelf en mijn gemis te verklaren.
M.P.Yasmine
Welkom Thuis
Ik dans in de ruimte van mijn hart.
Zacht en elegant.
Om mij heen engelen met hun melancholieke fluiten.
Nooit doorbreken ze de bevroren muren.
Toch blijf ik dansen in de ruimte van mijn hart.
Zacht en elegant.
En zal vergroten en verwarmen.
Zodat ik je hoor en mag verwelkomen.
Welkom thuis in de ruimte van mijn hart.
M.P.Yasmine
Pretogen
Laat mij eens kijken.
Laat mij eens verdwalen in je pretogen.
Wie weet vind ik daar de zin voor meer.
En zullen mijn sterrenkijkers bezwijken.
M.P.Yasmine
Muziek
Mijn weelderige wimpers zijn neergeslagen.
Mijn brein huilt troosteloze woorden alle dagen.
Woorden die er misschien nooit toe zullen doen.
Met brute kracht ontstaan in liefde van nu en liefde van toen.
Tot in den diepe treure aanhoor ik de bombarie.
De opschudding van een Cello.
Spelend in de gesloten kamer van mijn hart.
Gedirigeerd met doordringende kralen.
Geregen aan het lot die ik als sieraad zal dragen.
De klanken zijn zo tragisch en groots.
Ondanks volledig regelloos en doods.
Een in geduld begraven creatie.
Verlangend naar die ene staande ovatie.
M.P.Yasmine
De dirigent
”Als de muziek van het leven even stopt met spelen.
Laat de dirigent dan ook even pauze nemen.”
M.P.Yasmine
Winter
Zie al die witte neuzen.
Snuffelend door poederig landschap.
Onze haren zo mooi bekalkt.
Temidden van witgeblakerde reuzen.
Knisperend in rustig tempo naar huis.
Een warme kop koffie.
Met een flinke neut geschonken.
Wangen in een blos, heerlijk thuis.
M.P.Yasmine
Oud zeer
Toen zat ik daar.
En keek er verwonderd naar.
Als een bom viel een herinnering op mij neer.
Verwondering maakte plaats voor oud zeer.
Het voelde alsof alles mij nog steeds wordt ontnomen.
Een boze stem die mijn succes zal voorkomen.
M.P.Yasmine
Ogen
Je ogen schreeuwen voor diegene die je niet kan spreken.
Alsook voor degene die doof zijn.
Maar of ze kunnen zien?
M.P.Yasmine
Leven
Mocht je ook maar eventjes.
Stil staan en willen luisteren eventjes.
Dan hoor je in de verte tussen de warmte van een adem.
Tussen de zuchten door van het leven.
Een akelige stilte.
Die akelige stilte duurt maar eventjes.
Want als je net wat langer luistert dan eventjes.
Dan hoor je het echte leven.
M.P.Yasmine
De zet
De laatste zet.
In het licht van een doorlopen straat.
Onbezonnen gekkigheid.
Met een brede lach.
Is alles wat geschreven staat.
De eerste zet.
M.P.Yasmine
Zij
Verbitterd en boos.
Half of misschien wel heel.
Teneergeslagen en hopeloos.
Wat zou ze nog kunnen leren.
In haar omgeving zo ziek en broos.
Zonder onvoorwaardelijke liefde.
Zij, blootgesteld aan mensen zo meedogenloos.
M.P.Yasmine
Eigen
Ik wil iemand anders zijn.
Een meisje zonder pijn.
Het lijkt me zo enorm fijn.
Om een eigen ik te zijn.
M.P.Yasmine
Thuisland
Ik dacht even dat ik het Rembrandthuis moet gaan bezoeken om mijn thuisland te kunnen omarmen.
Patat en stroopwafels in Amsterdam moet gaan eten.
Maar toen kwam ik tegen, datgene waar mijn hele ik van doet warmen.
Om de hoek geschreven en uitgestippeld in mijn vaderland.
Een stem, een glimlach meegedreven op de wind naar het zuiden.
Dat tedere gevoel.
Als een vis in water(land).
M.P.Yasmine
Stilte
Het loslaten van de stilte duurt jaren.
Stil zijn.
De identiteit die ik wil bedaren.
Door te durven spreken.
Stil zijn.
Uiteindelijk te doorbreken.
M.P.Yasmine
De zon in huis
De dag breekt later aan.
Dan dat ik deed verlangen.
De koffie staat koud te worden.
Net zoals de stenen in mijn tuin.
Grillig in alle staten.
Ik mis de zon in mijn huis.
De zomer van al mijn dagen.
Ik zal eens roepen.
Misschien dat hij op wilt staan.
M.P.Yasmine
Zomer
Mag ik zijn, de zon van Nederlandse zomerdagen.
Dan laat ik los.
Moederlands zware bagage die ik niet meer wil dragen.
Mijn geschiedenis die ik zal moeten accepteren.
Een kind gevallen tussen wal en schip.
Die houden van heeft moeten leren.
M.P.Yasmine
Polderblues
Herman, je zet mij aan het denken.
Hoe ik mezelf een warm aandenken mag schenken.
Want de liefde voor mijn vaderland is in gebreken.
En iedere poging tot, heb ik jarenlang ontweken.
Ëen reis door waterland.
Een verwonderde blik op ieders mooiste grachtenpand.
De gure wind verheerlijkt op mijn gezicht.
De kus waarvoor ik zwicht.
En als de polders dan mijn zere liefde,
mijn pijn zullen ontvangen.
Reis ik voor het eerst naar huis met mijn ziel volledig bevangen.