Hoe je het ook wendt of keert.
Je ogen met duisternis blindeert.
Jezelf en je perspectief uiteen rekt.
De draden aan je hart los trekt.
Is het de liefde die in ons sluimert.
Terwijl de dood ons leven sluiert.
Waar je angst is, ligt je werk
Als dit levenswerk van mij zou moeten zijn.
Als dit in de sterren geschreven staat als mijn.
Zou de moed mij in de schoenen zakken.
Want in jou zie ik ieder obstakel die ik niet durf aan te pakken.
En ja, angst spreekt in aannames en ruis.
Het spreekt tegen, mijn verlangens naar thuis.
Alle kracht wordt compleet weggezogen.
Want ik zie alleen maar mijn angst terug in jouw ogen.
M.P.Yasmine
Toekomst
Alles zal passeren.
Dat wat ik nooit wilde.
Of even bij stil bleef staan.
Een expansie van mijn wereld.
Zonder ook maar iets te blokkeren.
Bang ben ik er soms van.
Want stel je eens voor.
Dat wat ik nooit wilde.
Of even bij stil bleef staan.
Onderdeel wordt van mijn toekomstplan.
M.P.Yasmine
Kerst Mis
Niets of niemand missen.
Ik had het nooit gedacht mee te maken.
Maar mezelf vinden het afgelopen jaar.
Doet al dat wat ik verlangde vervagen.
En mocht ik 1 dezer dagen toch wat gemis ervaren.
Dan loop ik gracieus naar binnen.
Om weer even te voelen.
Mezelf en mijn gemis te verklaren.
M.P.Yasmine
Welkom Thuis
Ik dans in de ruimte van mijn hart.
Zacht en elegant.
Om mij heen engelen met hun melancholieke fluiten.
Nooit doorbreken ze de bevroren muren.
Toch blijf ik dansen in de ruimte van mijn hart.
Zacht en elegant.
En zal vergroten en verwarmen.
Zodat ik je hoor en mag verwelkomen.
Welkom thuis in de ruimte van mijn hart.
M.P.Yasmine
Pretogen
Laat mij eens kijken.
Laat mij eens verdwalen in je pretogen.
Wie weet vind ik daar de zin voor meer.
En zullen mijn sterrenkijkers bezwijken.
M.P.Yasmine
Winter
Zie al die witte neuzen.
Snuffelend door poederig landschap.
Onze haren zo mooi bekalkt.
Temidden van witgeblakerde reuzen.
Knisperend in rustig tempo naar huis.
Een warme kop koffie.
Met een flinke neut geschonken.
Wangen in een blos, heerlijk thuis.
M.P.Yasmine
Oud zeer
Toen zat ik daar.
En keek er verwonderd naar.
Als een bom viel een herinnering op mij neer.
Verwondering maakte plaats voor oud zeer.
Het voelde alsof alles mij nog steeds wordt ontnomen.
Een boze stem die mijn succes zal voorkomen.
M.P.Yasmine
Ogen
Je ogen schreeuwen voor diegene die je niet kan spreken.
Alsook voor degene die doof zijn.
Maar of ze kunnen zien?
M.P.Yasmine
Leven
Mocht je ook maar eventjes.
Stil staan en willen luisteren eventjes.
Dan hoor je in de verte tussen de warmte van een adem.
Tussen de zuchten door van het leven.
Een akelige stilte.
Die akelige stilte duurt maar eventjes.
Want als je net wat langer luistert dan eventjes.
Dan hoor je het echte leven.
M.P.Yasmine
De zet
De laatste zet.
In het licht van een doorlopen straat.
Onbezonnen gekkigheid.
Met een brede lach.
Is alles wat geschreven staat.
De eerste zet.
M.P.Yasmine
Zij
Verbitterd en boos.
Half of misschien wel heel.
Teneergeslagen en hopeloos.
Wat zou ze nog kunnen leren.
In haar omgeving zo ziek en broos.
Zonder onvoorwaardelijke liefde.
Zij, blootgesteld aan mensen zo meedogenloos.
M.P.Yasmine
Eigen
Ik wil iemand anders zijn.
Een meisje zonder pijn.
Het lijkt me zo enorm fijn.
Om een eigen ik te zijn.
M.P.Yasmine
Thuisland
Ik dacht even dat ik het Rembrandthuis moet gaan bezoeken om mijn thuisland te kunnen omarmen.
Patat en stroopwafels in Amsterdam moet gaan eten.
Maar toen kwam ik tegen, datgene waar mijn hele ik van doet warmen.
Om de hoek geschreven en uitgestippeld in mijn vaderland.
Een stem, een glimlach meegedreven op de wind naar het zuiden.
Dat tedere gevoel.
Als een vis in water(land).
M.P.Yasmine
Stilte
Het loslaten van de stilte duurt jaren.
Stil zijn.
De identiteit die ik wil bedaren.
Door te durven spreken.
Stil zijn.
Uiteindelijk te doorbreken.